اشعار عرفانی

اشعار عرفانی

ما در این قسمت گلچینی از بهترین اشعار عرفانی را برای شما فراهم کردیم .گلچینی از بهترین و مشهورترین شعرای ایرانی که

شعرهایشان از اهمیت خاصی برخوردارند استفاده کنیم که برای دست یابی به شعرها برای شما عزیزان راحت تر باشد

 

بیوگرافی زندگی مولانا

جلال‌ الدین محمد بلخی معروف به مولانا، مولوی و رومی (۶ نوامبر ۱۲۰۷ ، بلخ یا وخش – ۲۳ دسامبر ۱۲۷۳ ، قونیه) از

مشهورترین شاعران ایران پارسی‌گوی است. نام کامل وی «محمد ابن محمد ابن حسین حسینی خطیبی بکری بلخی»

بوده و در دوران حیات به القاب «جلال‌الدین»، «خداوندگار» و «مولانا خداوندگار» نامیده می‌شده‌است. در قرن‌های بعد

القابی «مولوی»، «مولانا»، «مولوی رومی» و «ملای رومی» برای وی به کار رفته‌است و از برخی از اشعارش تخلص

او را «خاموش» و «خَموش» و «خامُش» دانسته‌اند. زبان مادری وی پارسی بوده‌است.اشعار عرفانی

اشعار عرفانی مولانا

ای عاشقــان ای عاشقـان پیمانه را گم کرده ام             درکنج ویران مــــانده ام ، خمخــــانه را گم کرده ام

هم در پی بالائیــــان ، هم من اسیــر خاکیان                هم در پی همخــــانه ام ،هم خــانه را گم کرده ام

آهـــــم چو برافلاک شد اشکــــم روان بر خاک شد             آخـــــر از اینجا نیستم ، کاشـــــانه را گم کرده ام

درقالب این خاکیان عمری است سرگردان شدم            چون جان اسیرحبس شد ، جانانه را گم کرده ام

از حبس دنیا خسته ام چون مرغکی پر بسته ام                 جانم از این تن سیر شد ، سامانه را گم کرده ام

در خواب دیدم بیـــدلی صد عاقل اندر پی روان                می خواند با خود این غزل ، دیوانه را گم کرده ام

                  گـــر طالب راهی بیــــا ، ور در پـی آهی برو                    این گفت و با خودمی سرود، پروانه راگم کرده اماشعار عرفانی

---

اشعار مولانا

ای در دل من میل و تمنا همه تو           وندر سـر من مایه سودا همه تو

هرچنـــــد به روزگار در می‌نگرم              امروز هـمه تویی و فردا همه تو

---

بشنـو این نی چون شکــایت می‌کـــنـد           از جـداییــهـــا حکـــــایت مـــی‌کــــنـد
کــــز نیستـــان تـــا مـــــرا ببریــــده‌انـد           در نفیــــــرم مــــــرد و زن نالیـــــده‌انـد
سینه خواهم شرحـــه شرحـــه از فراق              تـــا بگـــویــم شـــرح درد اشتیـــــاق
هـــر کسی کو دور ماند از اصل خویش             بـــاز جویـــد روزگــــــار وصـــل خـــویش
مــن بــــه هــــر جمعیتی نالان شـــدم               جفــت بــدحالان و خوش‌حالان شـــدم
هــر کســی از ظن خــود شــد یـار من            از درون مـن نجســت اســـرار مــن
ســـر مــن از نالـــه‌ی مـــن دور نیست            لیـک چشم و گوش را آن نور نیست…اشعار عرفانی

---

اشعار مولانا

ای قـوم بــه حج رفتـه کجایید کجایید             معشــوق همیــن جـاست بیایید بیایید
معشــوق تــو همسـایه و دیــوار به دیوار             در بادیه ســـرگشته شمـــا در چــه هوایید
گــر صـــورت بی‌صـــورت معشـــوق ببینیــد              هــم خـــواجه و هــم خانه و هم کعبه شمایید
ده بـــــار از آن راه بـــدان خـــانه بـــرفتیــــد           یــک بـــار از ایـــن خانــه بــر این بام برآیید
آن خانــــه لطیفست نشان‌هـــاش بگفتیــد              از خــواجــــه آن خــــانـــــه نشانـــی بنماییـــد
یک دستـــه گــل کــو اگـــر آن بـــــاغ بدیدیت             یک گـــوهر جــــان کـــو اگـــر از بحر خدایید
با ایــــن همـه آن رنج شما گنج شما باد                    افسوس که بر گنج شما پرده شماییداشعار عرفانی

---

اشعار مولانا

من از کجا پند از کجا؟ باده بگردان ساقیا                 آن جام جان افزای را بر ریز بر جان ، ساقیا
بر دست من نه جام جان ، ای دستگیر عاشقان                 دور از لب بیگانگان پیش آر پنهان ، ساقیا
نانی بده نان خواره را ، آن طامع بیچاره را               آن عاشق نانباره را کنجی بخسبان ، ساقیا
ای جان جان جان جان ، ما نامدیم از بهر نان             برجه ، گدا رویی مکن در بزم سلطان ، ساقیا
اول بگیر آن جام مه ، بر کفه ی آن پیر نه                        چون مست گردد پیر ده رو سوی مستان ، ساقیا
رو سخت کن ای مرتجا، مست از کجا شرم از کجا!!              ور شرم داری یک قدح بر شرم افشان ، ساقیا
بر خیز ای ساقی بیا ، ای دشمن شرم و حیا              تا بخت ما خندان شود، پیش آی خندان ، ساقی اشعار عرفانی

---

اندر دل بی وفا غــم و ماتم باد             آن را که وفا نیست ز عالم کم باد

دیدی که مـرا هیچ کسی یاد نکرد              جز غـم که هزار آفرین بر غم باد

---

دلتنگم و دیدار تو درمان من است         بی رنگ رخت زمانه زندان من است

               بر هیچ دلی مبـاد و بر هیچ تنی          آنچ از غم هجران تو بر جان من است اشعار عرفانی

---

بیوگرافی حافظ شیرازی

حافظ یکی از مشهورترین شعرای ایرانی است . دارای شهرت جهانی است. اشعار حافظ بسیار عاشقه است و ناگفته نماند فقط شعرهای عاشقانه حافظ و همینطور غزلیات عاشقانه حافظ نیست که دارای طرفداران زیادی هستند.

از آنجایی که این شاعر بزرگ ایرانی ارتباط عمیقی با قرآن داشته است، در بین ما ایرانیان از جایگاهی خاص برخوردار است. از این رو است که تفال به حافظ یکی از مهمترین کارهایی است که شاید شما هم تا به حال انجام داده باشید.اشعار عرفانی

فال حافظ  طرفداران خاص خود دارد. شهرت این شاعر مشهور ایرانی در خارج از کشور پیچیده است و اکثر فرهنگ دوستان از سراسر جهان به ایران سفر کرده و به آرامگاه این شاعر ایرانی مراجعه کرده اند. ما در این مطلب از پارسی نو در مورد بزرگترین شاعر ایرانی، یعنی حافظ شیرازی مطالبی را گردآوری و منتشر کرده ایم.

اشعار عرفانی حافظ

مژده ای دل که مسیحا نفسی می آید              که ز انفاس خوشش بوی کسی می آید

از غم هجر مکن ناله و فریاد که من                         زده‌ام فالی و فریادرسی می آید

ز آتش وادی ایمن نه منم خرم و بس                        هرکس آنجا به امید قبسی می آید

هیچکس نیست که در کوی تواش کاری نیست                    هرکس آنجا به طریق هوسی می آید

کس ندانست که منزلگه معشوق کجاست                    این قدر هست که بانگ جرسی می آید

             جرعه‌ای ده که به میخانه ارباب کرم                            هر حریفی ز پی ملتمسی می آید اشعار عرفانی

دوست را گر سر پرسیدن بیمار غم است                  گو بیا خوش که هنوزش نفسی می آید

خبر بلبل این باغ بپرسید که من                          ناله‌ای میشنوم کز قفسی می آید

یار دارد سر صید دل حافظ، یاران                          شاهبازی به شکار مگسی می آید

---

اشعار حافظ

گفتم غم تو دارم گفتا غمت سرآید                گفتم که ماه من شو گفتا اگر برآید

                گفتم ز مهرورزان رسم وفا بیاموز                    گفتا ز خوبرویان اینکار کمتر آیداشعار عرفانی

گفتم که بر خیالت راه نظر ببندم                    گفتا که شب رو است او از راه دیگر آید

گفتم که بوی زلفت گمراه عالمم کرد                 گفتا اگر بدانی هم اوت رهبر آید

گفتم خوشا هوایی کز باد صبح خیزد            گفتا خنک نسیمی کز کوی دلبر آید

گفتم که نوش لعلت ما رابه آرزو کشت             گفتا تو بندگی کن کو بنده پرور آید

گفتم دل رحیمت کی عزم صلح دارد               گفتا مگوی با کس تا وقت ان درآید

گفتم زمان عشرت دیدی که چون سر آمد            گفتا خموش حافظ کاین غصه هم سر آید حافظ

---

راهیست راه عشـــق کـــه هیچش کـــــناره نیست            ان جـــا جــز ان کـــه جـان بسپارند چـاره نیست

هر گه که دل به عشق دهی خوش دمی بود             در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست…

---

اشعار عرفانی حافظ

ترسم که اشک در غم ما پرده در شود           وین راز سر به مهر به عالم سمر شود

گویند سنگ لعل شود در مقام صبر             آری شود ولیک به خون جگر شود

خواهم شدن به میکده گریان و دادخواه            کز دست غم خلاص من ان جا مگر شود

از هر کرانه تیر دعا کرده‌ام روان               باشد کز ان میانه یکی کارگر شود

ای جان حدیث ما بر دلدار بازگو                  لیکن چنان مگو که صبا را خبر شود

از کیمیای مهر تو زر گشت روی من                آری به یمن لطف شما خاک زر شود

              در تنگنای حیرتم از نخوت حریف              یا رب مباد ان که گدا معتبر شوداشعار عرفانی

بس نکته غیر حسن بباید که تا کسی                    مقبول طبع مردم صاحب نظر شود

این سرکشی که کنگره کاخ وصل راست                سرها بر آستانه او خاک در شود

حافظ چو نافه سر زلفش به دست توست                 دم درکش ار نه باد صبا را خبر شود

---

---

با گل به مثل چو خار می‌باید بود          با دشمن، دوست‌وار می‌باید بود
خواهی که سخن ز پرده بیرون نرود             در پرده روزگار می‌باید بود

---

اشعار عرفانی سعدی

دوست دارم که بپوشی رخ هم چون قمرت           تا چو خورشید نبینند به هر بام و درت

جرم بیگانه نباشد که تو خود صورت خویش               گر در آیینه ببینی برود دل ز برت

جای خنده‌ست سخن گفتن شیرین پیشت             کآب شیرین چو بخندی برود از شکرت

راه آه سحر از شوق نمی‌یارم داد          تا نباید که بشوراند خواب سحرت

---

دوست می‌دارم من این نالیدن دلسوز را            تا به هر نوعی که باشد بگذرانم روز را

شب همه ی شب انتظار صبح رویی میرود            کان صباحت نیست این صبح جهان افروز را

وه که گر من بازبینم چهر مهرافزای او                 تا قیامت شکر گویم طالع پیروز را

گر من از سنگ ملامت روی برپیچم زنم            جان سپر کردند مردان ناوک دلدوز را

---

علاج واقعه پیش از وقوع باید کرد           دریغ سود ندارد چو رفت کار از دست

به روزگار سلامت سلاح جنگ بساز           وگرنه سیل چو بگرفت،سد نشاید بست

---

زیبا ترین اشعار عرفانی

دل تاریکمان نور دانایی نیست؛ تا راه راه تو را طلب کنیم.”

“در چشم تو افق‌ها پدیدار است؛ جستجوی تو، سفری به بی‌پایان است.”

“دل زیباست که در خدا می‌سوزد؛ شمع عشق، در باغ جان می‌پرورد.”

“به خدا نگاه کن و جهان را درون خود ببین؛ تویی آینه، هرچه دیده می‌شود، تویی.”

“گل زخم‌های زندگی را با لبخند می‌پذیرد؛ زیرا که در هر بند غم، یک آموزنده‌ی عشق است.”

“جان در درون تو جوانمردانه می‌لرزد؛ که در هر نفس، حقیقت زندگی را می‌پوشاند.”

“خداوند همیشه با توست؛ تویی که به عنوان خواب در دل او بیداری.”

“دلتنگی ما، صدای آهنگ جهان است؛ هر زمان که به زمزمه‌ی دل خود گوش دهیم.”

“دل به سوی عالم نور افتان می‌رود؛ عشق، راهنمایی است که در هر گام، راه را نمایان می‌سازد.

---

“در درون خود جویایی کن تا خود را بیابی؛ زیرا که سرنوشت تو در گنجینه قلب خود نهفته است.”

“به دنبال آرامش نگاه کن درون خود؛ در هر نفس، بحران‌ها به نغمه‌ای از آرامش تبدیل می‌شوند.”

“چشم تو، راهنمایی در تاریکی جهان؛ برخیز و با شعله عشق، شب را به روز تبدیل کن.”

“همه راه‌ها به سوی خود باز می‌شود؛ زمانی که قلب تو با عشق به همه‌ی مخلوقات باز می‌شود.”

“برقص با آهنگ ایمان؛ زیرا هر قدم، حلقه‌ای در پروازت به آسمان است.”

“گوش کن به سکوت درون؛ در هر آواز خاموشی، زبان عشق خدا خود را نشان می‌دهد.”

“در دل خود باغی بساز و از بذر عشق بکار؛ تا گلهای امید و سرسبزی عشق در زندگی تو شکوفا شوند.”

“تو آفتابی در دل تاریکی‌ها؛ به گرمای نور خود، دل‌های سرد را گرم کن.”

“آینه به چشم تو تعلق دارد؛ در هر آینه، رخنه‌ی جمال حقیقت به تصویر می‌کشد.

با ما در  اینستاگرام همراه باشید اشعار عرفانی